2022: een strik erom!

Wat is het antwoord op de ultieme vraag over het Leven, het Universum, en Alles? Nee, in dit geval niet 42, maar ofwel heb ik dit jaar meer gefietst dan vorig jaar (en dus ook alle voorafgaande jaren), ofwel minder?

Om met een eenduidige vraag te beginnen: ik heb in elk geval mínder hardgelopen dan vorig jaar: 516km om 557km vorig jaar. Slechts 7 keer ten minste 10km tegenover 16, en de snelste 5km was 1 minuut en 5 seconden langzamer. De reden is dat ik in 2021 een groot deel van het jaar consistent heb kunnen lopen, terwijl het dit jaar vanaf april tot aan december een opeenvolging van blessures en andere tegenslag was. Dat ik langzamer loop heeft een simpeler reden: gewichtstoename. Het effect daarvan op lopen is spectaculair, veel groter dan op fietsen op het vlakke.

Terzijde, voor wie dat nog niet doet: alle cijfers en feiten voor deze blog haal ik heel eenvoudig uit de cloud via Veloviewer. Een absolute must-have als je je Strava-gegevens op een overzichtelijke manier wil analyseren, en ook nog eens een schitterende tool om een route die je nog wil gaan fietsen te bestuderen. Zo wist ik dankzij Veloviewer dat ik in de Schleck-Gran Fondo prima met een 11-28 cassette kon starten.

Over veruit het meeste heb ik al blogs geschreven, maar mijn jaar 2022 samengevat:

• De eerste maanden van het jaar heb ik veel uren gemaakt op vooral de fiets en in het begin ook hardlopend. Dat kon doordat ik tot in april niet werkte, en daarna opbouwde om vanaf half juli weer volledig aan de slag te zijn. Een open deur, maar toch nog maar eens intrappen: bij overspanning/burn-out is sporten en bewegen in den brede een fantastische afleiding en manier om weer zelfvertrouwen en energie te krijgen.
• In mei stond alles in het teken van de Schleck-X-perience, mijn eerste UCI-Gran Fondo. Ik was heel goed getraind en legde het parcours op zich met gemak af, hoewel in de laatste klim de kramp ongenadig toesloeg. Voor wat het waard is: ik werd 1771e van de 1838 finishers in een tijd van 6 uur, 35 minuten en 43 seconden. Dat had veel sneller gekund als ik minder tijd had verspeeld in de stops. Maar ik reed het meer als een toertocht dan als een wedstrijd. Leuk feitje: de winnares bij de vrouwen was niemand minder dan Fem van Empel. Diezelfde dus die nu de cross domineert.
• Mijn volgende wapenfeit was mijn langste tocht ooit: 311 kilometer langs een aantal plekken die belangrijk zijn geweest in mijn leven. Heb ik het genoeg over gehad.
• Het volgende was natuurlijk het schitterende avontuur met de Fortunafans, Joris van Dijk, Nort Hesse, Yelle Tieleman en Nicky van Mierlo in het bijzonder. De Tour de Handhaving. Wat een mooie dag! Sindsdien ben ik zowaar ook al een paar keer met mijn nieuwe buddy’s naar wedstrijden van Fortuna geweest, zowel uit als thuis.
• Op naar mijn eerste achtste triatlon, in Voorst. Dat ging qua resultaat veel beter dan verwacht! Het fietsen ging mede door enig technisch malheur minder goed dan had gemoeten. Ruimte voor verbetering dus.
• En toen begon de ellende met de terugval in september. Het energieniveau daalde richting nulpunt, ik heb een week gehad dat ik elke avond rond half negen in bed lag. Maar door scherpe keuzes te maken ben ik erdoorheen gerold en zit ik in mijn werk weer volledig op de rit. De uitdaging voor 2023 en alle jaren daarna is om het evenwicht te bewaren, een goede balans werk-privé-sport te houden, waarbij sporten energie oplevert zoals het hoort.
• De ergste ellende was mijn val met de stadsfiets. Die heeft echt impact gehad, en nog steeds. Dan bedoel ik niet het fysieke ongemak, dat is grotendeels over hoewel ik ’s ochtends nog altijd met een pijnlijke ribbenkast wakker word. Nee, de psychische nasleep is veel vervelender. Is me bepaald niet in de koude kleren gaan zitten.

Oké, terug naar de hamvraag. Ik heb minder gefietst, maar ik vind dat ik meer heb gefietst. In 2022 fietste ik 8392 kilometer met een recordaantal van 21 ritten van meer dan 100 km. In 2021 was dat 8986 kilometer met 13 100+’ers. Maar… als ik alleen kijk naar de echte kilometers, buiten dus, dan scoort 2022 met 8053 km duidelijk beter dan de 7572 km vorig jaar. Dit was dus ook het eerste jaar dat ik meer dan 8000km buiten heb gefietst. Kilometers op de Tacx vind ik niet tellen: er is geen wind en je haalt (zowel op het vlakke als bergop) snelheden die je in werkelijkheid nooit haalt, nota bene ook nog met lagere wattages. Goeie training, maar je kunt de kilometers niet zomaar vertalen naar ‘echte’ kilometers.

Dus 2022 wint. Ondanks alle ups en downs was dit een goed jaar! Ik mag best trots zijn op mezelf.

Iedereen alvast een heel gelukkig Nieuwjaar!