Rustig het straatje uitfietsen. Een keertje schakelen zodat de Garmin mijn Di2 herkent en koppelt. De bocht om, de singel op. Een paar trappen en dan de Garmin aanzetten: 30 minuten van het infietsen resteren. 37 miljoen verkeersdrempels over, linksaf slaan, het bruggetje bij de Toyotagarage over, rechtsaf het gladde asfalt van het fietspad van de Reinier de Graafweg op en dan: gaan!
Trainen en fietsen. Dat is niet hetzelfde. Dit jaar had ik alleen nog maar gefietst. Dat was wel training, lange duurtraining voor het lopen, maar dat waren geen fietstrainingen. Wat ik bedoel met het verschil is of je al dan niet met een plan en een doel vertrekt en dus ook of je een gestructureerde training af gaat werken, of dat je gewoon een stuk gaat fietsen en wel ziet waar je uitkomt en hoe hard je op welk moment trapt. Zoals hier al vaak ter sprake is gekomen fiets ik altijd met vermogensmeters dus een fietstraining is voor mij een ingeprogrammeerde training die uit nauwkeurig afgebakende blokken bestaat met doelwattages. Let wel: dat kan zelfs een eenvoudige herstel- of duurtraining zijn met maar één blok aan een bescheiden wattage. Ook dat is een doel en ook dan hou ik op het scherm in de gaten of ik gemiddeld in het doelbereik zit.
Gisteren werkte ik dus mijn eerste echte fietstraining van dit jaar af. Dertig minuten om erin te komen en dan ‘sweetspot met bursts’. In de volgorde andersom trouwens: bursts met sweetspot. 20 seconden sprinten en dan 8 minuten in tempozone. Zonder pauze tussendoor, dus 25 minuten aan een stuk behoorlijk doorfietsen. Mijn FTP staat te hoog ingesteld, denk ik, dus die tempoblokken gaan aardig richting drempelinspanning.
Maar waar het me hier om gaat: het enorme verschil in beleving. Ik draai de Reinier de Graafweg op en meteen is er focus. Vólle focus en concentratie. De bizar harde wind van gisteren in de rug, dus – met inachtneming van alle nodige veiligheid – is het meteen hard doortrappen. Ook het infietsen moet namelijk tussen 168 en 196 Watt en dat is best duwen.
Ik vind het supergaaf. Ik heb dit gemist, merk ik. Ik weet het, ik ben een nerd in deze dingen. Zo’n training wil ik zo precies mogelijk afwerken. Ietsje meer mag altijd, ietsje minder is falen. Ik ben zo’n sporter bij wie Guido Vroemen getuige zijn verhalen in de Slimmer Presteren-podcast altijd iets lagere doelwattages zou opgeven dan eigenlijk de bedoeling van de training is, want ik wil altijd iets boven of in elk geval aan de bovenkant van de zone uitkomen.
De drie tempoblokken werk ik af in een dodelijk saai rondje tussen de kassen, bij de Scheeweg in De Lier. Ook dat is het verschil tussen trainen en fietsen. Ik kies een route waar ik veilig blokjes kan afwerken, zonder kruisingen, gevaarlijke bochten en als er ander verkeer is genoeg ruimte om veilig te passeren. Rondjes hebben als voordeel dat de wind niet continu uit één richting komt, hoewel blokjes met hoog wattage natuurlijk makkelijker gaan tegen de wind.
Over 30 minuten – de blokken en de vijf minuten ervoor – rij ik 32,5 gemiddeld, zoals gezegd in rondjes dus zonder windvoordeel. Op mijn gewone fiets met een uiterst onaerodynamisch stuurtasje. Voor de wind rij ik ongeveer 40, ertegenin ongeveer 28. Nice. Het slijm hangt uit mijn neus en vooral mond. Kicken. Overigens een teken dat het inderdaad meer drempel dan tempo was. Maar ik heb het volgehouden, de laatste sprint en het laatste blok waren de beste van de drie. In de 35 minuten daarna trap ik nog steeds met redelijk gemak meer dan 200 Watt gemiddeld (boven het doel van 168-196 dus, ik zei het toch!).
Elke sprint, elk blokje telkens ietsje harder
Ik heb nog vier weken en dan start ik voor de tweede keer in een achtste triatlon. Het verwaarloosde fietsen ga ik hopelijk nog in orde krijgen voor die tijd. Maar zo slecht was deze eerste poging niet.
O ja, er is ook nog een derde onderdeel van een triatlon. Misschien ook nog maar eens in een zwembad springen, kijken of ik blijf drijven.
De triatlon zamelt trouwens geld in voor een heel mooi goed doel. Dus als jouw CAO al is aangepast aan de inflatie:
https://www.kikathlon.nl/ivo-habets-kikathlon-rotterdam-2023