#6 Gorillaz (2001) 2/10

Een cartoonband, dat klinkt als een slecht idee.

Dat is het ook. Of nee, het is nog slechter.

Mijn hemel, wat moet dit in godsnaam voorstellen? Ik kende dit dus niet, had destijds wel meegekregen dat het bestond, dat het veel positieve aandacht kreeg en dat het een nevenproject was van Blur-zanger Damon Albarn. Maar ik had geen enkel beeld bij de muziek.

Dit had ik zeker niet verwacht. Ik kan dit nauwelijks omschrijven. Ik kom niet verder dan: totaal overbodige, niet naar te luisteren onzin. Ik vind het he-le-maal niets, maar dat was al duidelijk. Bij de eerste, aandachtige – op hoofdtelefoon – luisterbeurt heb ik op het punt gestaan het maar gewoon af te zetten. Ik luister tien keer liever naar de beats van Snoop Dogg dan naar dit.

Kijk, bij Blur kun je al je vraagtekens hebben bij het zingen of vooral het stemgeluid van Albarn. Hier is het niet om aan te horen. En speelt iemand daar nou echt melodica in ‘Tomorrow comes today’?

Na een aantal mislukte songs lijkt het wel alsof de B-kant van een elpee begint, maar dan van een andere band. Opeens zijn het alleen nog maar computergeluidjes, slechte hiphop, en horen we Ibrahim Ferrer – die van de Buena Vista Social Club, het is hem echt – zingen over een doodsaaie repetitieve sample.

Wat moet dit in godsnaam voorstellen?

Ik geef er net geen 1 aan vanwege het nummer ‘Punk’ dat in elk geval nog ergens naar klinkt en slotnummer ‘M1 A1’ redt de meubelen nog een beetje.

Pfff. Shufflen…