De gebruikelijke rust in de eersteklascoupé werd wreed verstoord. Het is niet ongewoon dat mensen op een laptop werken. In de rij achter mij zat deze keer echter een meneer zijn laptop te bewerken zoals een agressieve en ongetalenteerde free-jazz pianist in een wilde bui tekeer gaat op zijn klavier. Ik denk dat de mensen in de volgende coupé de man nog konden horen tikken. Het harde slaan – anders kan ik het niet noemen – op de lettertoetsen werd vaak maar onregelmatig onderbroken door nog hardere klappen op de spatiebalk. Ik kon mijn aandacht niet meer bij mijn krant houden, mijn rechterhersenhelft dwong mij naar de syncopaties in de toetsenbordaanslagen te luisteren. Door mijn verscherpte aandacht ontdekte ik nog een bijdrage aan de absurdistische muziek. Een paar rijen voor mij zat ook een meneer op een laptop te werken. Hij gebruikte een meer gangbare techniek, maar in de stille coupé was het desalniettemin goed te horen. In stereo begon zich om mij heen nu daadwerkelijk een vorm van free-jazz te ontwikkelen. Een nieuw element voegde zich toe aan het klankenpalet. Het regelmatige en geestdodende geluid dat telkens ontstaat als de wielen van de trein een nieuwe rail bereiken vormde een soort drone, een monotone geluidsbasis waarover de twee percussionisten aan het improviseren waren. Het geroezemoes dat nauwelijks hoorbaar doordrong uit de naastgelegen tweedeklascoupé leverde eveneens een muzikale bijdrage. Ten slotte werd ook het geluid van mensen die zich bewogen op hun stoel en het omslaan van kranten- en boekenpagina’s een soort instrument. Als een modernistisch muziekspektakel dat je eerder verwacht tijdens een slecht bezocht optreden in het Bimhuis bewoog de trein zich voort door het Zuid-Hollandse landschap.
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.