Vanzelf

-Kunnen jullie het vinden?

De stem van de vrouw klinkt zacht en vriendelijk.

-Nou, we zijn eigenlijk op zoek naar beeldjes die je moet aanraken en waar je dan rustig van wordt. Hebt u die?

-Jaja, jazeker heb ik die. Wacht, waar staan ze ook alweer?

De vrouw probeert door het gangpad te manoeuvreren. Dat zou voor elke sterveling een hele opgave zijn, maar voor iemand met haar postuur een ware heldendaad. Blijkbaar heeft ze in de loop der jaren een soort ingebouwde gps ontwikkeld die haar in staat stelt haar gigantische lichaam zonder iets aan te raken om alle obstakels heen te buigen. De kleine winkel staat helemaal volgestouwd met rekken vol beeldjes, kaarsen, kaarsenhouders, wierookpakjes, andere beeldjes, grote beelden, nog meer beeldjes, dingen die nauwelijks te beschrijven zijn. Overal waar het pad tussen de rekken breder dan dertig centimeter dreigt te worden staat een mand op de vloer, volgestouwd met zaken die zoals alles in de winkel in de aanbieding zijn. Al sinds jaar en dag hangt buiten aangeplakt dat het de laatste week is dat alles “2-voor-de-prijs-van-1” is. Iedereen groter dan 1 meter 70 moet bij het doorkruisen van de winkel bovendien bedacht zijn op dreamcatchers of andere hangende dingen die her en der aan het plafond zijn bevestigd. De vrouw kan er moeiteloos onderdoor.

Ze is aangekomen bij een rek vol boeddhabeeldjes. Op de plank op ooghoogte van de vrouw staan een stuk of honderdvijftig beeldjes die op het oog identiek zijn. Alleen het formaat verschilt, vooraan staan de kleinste van een centimeter of acht en achteraan zijn de beeldjes ongeveer vijftien centimeter hoog.

-Even kijken hoor, waar zijn ze ook alweer.

Ze pakt een beeldje, bekijkt het van alle kanten.

-Dit is er geloof ik eentje. Of nee, nee toch niet.

Ze rommelt verder tussen de beeldjes en pakt een ander, identiek exemplaar.

-Hier, dit is er zo een. Hier word je rustig van. Die zet je gewoon op de hoek van je bureau, of van de kamer, en dan leg je er een stukje rozenkwarts bij en je zet er een kaarsje bij.

-En dan werkt het vanzelf?

-Ja ja.

-Je hoeft het niet aan te raken?

-Nee, met rozenkwarts en een kaarsje en dan geeft het beeldje je energie waardoor je rustig wordt. Het werkt echt hoor. Je moet het wel in de rechterhoek van je bureau zetten, want dat weten jullie he, goede energie komt altijd van rechts.

-Anders werkt het niet?

-Nee, van rechts.

De vrouwelijke klant draait het beeldje om. Het kost vijftig euro.

-O nee, we zijn meer op zoek naar een aardigheidje. Dat past absoluut niet binnen ons budget.

-O, dan doe je toch gewoon een stukje rozenkwarts? Dat kun je gewoon bij je dragen. Kijk, ik heb het ook.

De vrouw draagt een soort pyjamabroek. Uit haar rechterzak haalt ze een roze kei tevoorschijn.

-Dat is lekker hoor, je kunt het gewoon aanraken, als je je hand in je broekzak stopt, en daar word je dan rustig van. Wacht, hier heb ik ze.

De klanten moeten voor de vrouw uit verder de winkel inlopen, tot bij de toonbank. Passeren is volkomen onmogelijk. Op de toonbank staat een pot met allemaal stukjes rozenkwarts erin. Bovenop de pot liggen ook nog drie stukjes kwarts. De man pakt een stukje en ruikt eraan.

-Nee, het ruikt niet hoor, haha. Je hoeft niet die bovenste te pakken, zoek er maar een uit die je het mooiste vindt of die je het beste gevoel geeft.

Uiteindelijk kiezen ze twee stukken kwarts uit.

-Zo, dan ga ik ze inpakken. Kijk, ik heb hier nog wat stukjes inpakpapier, dat gooien wij nooit weg hoor. Even kijken of het past.

Het past niet.

-O, dat geeft niet hoor, dan pak ik wel een nieuw stuk en gebruik ik dit later een keer. Kijk, dan maak ik met plakband op de verpakking nog een geluksboeddha vast. Dat zijn deze hier. Die krijg je als in India of Nepal bent altijd cadeau als je een tempel bezoekt. Kijk, zie je, ik plak het erop. Dat moet je gewoon in je portemonnee stoppen, dat brengt geluk.

-Krijg je dan een goedgevulde portemonnee?