Tolerantie

-“Zeg.”

-”Hmmm”

-“Jij beschouwt jezelf als tolerant toch?”

-“Absoluut.”

-“Dus jij vindt dat mensen vrij zijn om te denken wat ze denken.”

-“Jaja. Mits ze natuurlijk in vrijheid besloten hebben wat ze willen denken.”

De man die de vragen stelde zette zijn Henri Julienbril recht op zijn neus, nam een slok uit zijn glas achttien jaar oude Macallan, en ging er eens goed voor zitten:

-“Maar wat nou als andere mensen intolerant zijn?”

-“Wat dan?”

-“Nou, vind je dan ook dat ze vrij zijn om te denken wat ze denken?”

-“Euh, euh, nee. Nee nee, natuurlijk niet.  Nee, dat kan niet.”

-“Maar ben je dan wel tolerant, of alleen tolerant ten opzichte van dingen die in je straatje passen?”

-“Nou nee, nee hoor, je kunt natuurlijk niet tolereren dat iemand intolerant is.”

-“Maar dan ben je zelf toch ook intolerant?”

De andere man begon een beetje zenuwachtig op zijn barkruk te schuiven. Hij streek door zijn golvende grijze haar en keek verstrooid naar zijn Chopard-horloge.

-“Nee nee, want euh, kijk, als je intolerantie tolereert, dan neem je daarmee als het ware de intolerantie over, en heb je een soort afgeleide intolerantie.”

-“En ben je dus zelf intolerant.”

-“Precies.”

-“Dus om je eigen tolerantie overeind te houden moet je soms intolerant zijn?”

-“Ja, precies, zo zit het.”

-“Dus je bent alleen tolerant als je soms intolerant bent, en intolerant als je altijd tolerant bent?”

-“Je begrijpt het!”

-“Jij?”