Patiënt

De rolverdeling in een ziekenhuis is kraakhelder. Je hebt patiënten, die zijn ziek en liggen in een bed. Dan zijn er de artsen, die lopen rond en proberen de patiënten beter te maken. Ten slotte is er het verplegend en verzorgend personeel, dat de hele dag hard werkt.

Ik lig in een bed, dus ik ben patiënt. Maar ik voel me helemaal niet ziek. Ik heb een beetje buikpijn, dat is waar, maar ach. Ik verzet me. Als ik mijn vijfentachtigjarige kamergenoot met de bedieningstoetsen van zijn bed zie hannesen grijp ik mijn kans. Hij kan zijn rechterarm niet gebruiken en zijn linkerhand staat krom van de reuma. Ik spring kwiek uit mijn bed en schiet de man te hulp. Zo! Als hij later mijn hulp vraagt bij het bedienen van zijn mobiele telefoon ben ik er als de kippen bij. En natuurlijk laat ik me niet in een karretje naar de echo rijden. Blijmoedig wandel ik door het ziekenhuis. Op de kamer wijs ik de verpleger die mijn andere, achtentachtigjarige kamergenoot terugbrengt van de gipskamer waar diens bed behoort te staan. Terug in bed val ik in een diepe slaap. Het is tien uur ’s ochtends.