ivo-habets.nl

Helaas iets te wisselvallig U2 was natuurlijk niet voor niets de grootste band van de jaren tachtig. Ze hebben geweldige muziek gemaakt, en dat laten ze op dit album horen, misschien wel beter dan ooit. Dit is de pre-Jezus fase, […]

Briljante rommel We blijven bij rommelige albums. Johnny Cash maakte charmante rommel, Jimi Hendrix maakte in hetzelfde jaar briljante rommel. Eerste luisterbeurt. Het album begint. Ik denk: “oh nee hè, moet ik nu weer Jimi Hendrix een matige beoordeling gaan […]

Rommelige charme, charmante rommel In de biopic ‘Walk the line’ over Johnny Cash zit een geweldige scène (voor de rest is het niet veel). Een jonge Johnny Cash is met zijn matige band in een studio om auditie te doen […]

Een stel nozems met twee drummers, mieters! Het is een van de meest bizarre anomalieën van de periode rond 1970: bands met twee drummers. Welkom bij de Allman Brothers. Het is bijna onmogelijk om de Allman Brothers in een hokje […]

Dankzij meerdere luisterbeurten van een 6 naar een 8 Mijn belofte toen ik begon was dat ik elk album minimaal twee keer zou luisteren, waarvan een keer aandachtig. In de praktijk zijn het meestal drie luisterbeurten en luister ik ook […]

Marcelo, what the f*** are you doing? Oh boy. Hoe twee nummers een album volledig kunnen verpesten… Maar eerst even naar het begin. Het Verenigd Koninkrijk had zijn new wave (en vrijwel gelijktijdig de al eerder genoemde New Wave Of […]

Een mooi plaatje met inhoud De jaren tachtig waren een lelijk decennium – zometeen moet ik er weer op terugkomen. Wat niet lelijk was aan die tijd: Georgios Kyriacos Panayiotou. Beter bekend als George Michael. Ongetwijfeld een van de meest […]

De vreemde keuzes van een producer op lsd Dit is een bijzonder merkwaardig album. Uit de jaren zeventig kennen we het fenomeen van live-albums die naderhand in de studio flink opgekalefaterd werden. De vele speelfouten en valse noten werden met […]

Hoe een goeie zanger soms slecht kan zingen Ga ik nu weer – na Jimi Hendrix en Elvis Costello – heiligschennis plegen? Nog ietsje meer zelfs? Ik ben bang van wel. Dit was het eerste album van David Bowie dat […]

Wat moet ik hier nou mee? De eerste artiest die terugkeert. Hij staat maar liefst zes keer in de lijst: Elvis Costello, al dan niet met the Attractions. Tsja. Elvis Costello. Hij is een absolute lieveling van de muziekpers, de […]

They tricked me Het is van mijn (onze) favoriete South Park-afleveringen ooit: “Succubus”. Ik ga niet proberen de plot na te vertellen, maar een belangrijk verhaalelement is dat de ouders van Chef keer op keer vertellen hoe ze gefopt werden […]

Deze hoort hier niet Vooropgesteld: ik vind dat dit – ijzersterke – album in deze lijst niets te zoeken heeft. Natuurlijk, er staan meer jazz-albums in het boek. Een deel daarvan is jazzrock, een verhaal apart – dat genre zit […]

Een wereldsong, jarentachtig-treurigheid en een plumpudding Dit was voor mij de eerste keer dat ik een album van Kate Bush heb beluisterd. Als kind van mijn tijd ken ik haar natuurlijk vooral van het bijzondere ‘Wuthering heights’. Van haar come-back […]

Haat-liefde-verhouding, maar hier overheerst de liefde Ik was op twee dagen na vijf maanden oud toen dit album uitkwam. Ik zal er weinig van hebben meegekregen. Mijn ouders zijn nooit echte muziekliefhebbers geweest, de platenkast bleef volgens mij beperkt tot […]

Nondedzjuu, waar komt die vandaan? Ja hoor, daar gaan we weer. Zo’n album van iemand van wie ik nog nooit gehoord heb, dat in een overzicht dat ik gebruik getypeerd wordt als pop, uit 2005, het zal wel weer wat […]

Een pareltje in een plat, commercieel genre [Ik denk dat ik vanaf nu mijn reactie een samenvattende subtitel ga geven] Het genre is tenzij ik iets over het hoofd zie slechts met één band met twee albums vertegenwoordigd in het […]

Op 17 april 2025 plaatste ik de eerste beschrijving/recensie/luisterervaring in het kader van dit projectje. Iets minder dan drie maanden verder heb ik er 50+1 (een van de Nederlandse extra’s) geplaatst. Dat is best een mooi tempo, waarbij de laatste […]