Plotseling schoot ik in de lach. De zinloosheid en absurditeit van wat zich om mij heen afspeelde drong opeens door tot in mijn diepstgelegen hersencellen. De moderne, rijke, westerse mens is een raar wezen. We verdienen ons geld met een kantoorbaan en zitten daarbij de hele week op onze luie reet. Niet echt gezond, en om het erger te maken eten we te vet en om het beter te laten smaken doen we er een glas wijn bij. Of twee. Whatever. En als we dan een hele week zo bezig zijn geweest bedenken we op zondagochtend opeens dat we iets aan onze gezondheid moeten doen en slepen we ons naar een sportschool. En daar staan we met zijn allen. Overal waar ik kijk zie ik lillende vetmassa’s schudden terwijl de lichamen waar deze massa’s aan vastzitten de meest rare dingen doen die je kunt bedenken. Lopen op een band zonder een meter vooruit te komen of te kunnen genieten van uitzicht of frisse lucht, fietsen op een soort fiets zonder wielen en een oncomfortabel zadel, eveneens zonder vooruit te komen et cetera. En wat mensen op een cross-trainer staan te doen valt amper te omschrijven. De ultieme lulligheid. Oké, hier en daar, vooral bij de fitnesstoestellen zie je tamelijk strak gevormde mensen, maar hier in het cardiohoekje is vrijwel iedereen van de categorie bmi-25+. Rode hoofden, grote zweetplekken in katoenen shirts, dames in kleding waarmee ze de vormen die betere tijden hadden gekend proberen te verbergen of in een enkel geval om onbegrijpelijke redenen juist te accentueren. Qua esthetiek was het allemaal niet bepaald vergelijkbaar met de Malevich-tentoonstelling in het Stedelijk.
Straks op weg naar huis niet vergeten nog even bij de supermarkt binnen te wippen voor een fles wijn voor bij het eten straks.
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.