Het bruiloftbacchanaal

De band zette een slow in, “One” van U2. Als ze nou ook nog met hem gaat slowen ga ik die teef te lijf, dacht Elise. Ze durfde nauwelijks naar de dansvloer te kijken maar deed het toch. En ja hoor, daar stonden Marc in zijn mooie trouwpak en Sofia in haar minieme jurkje tegen elkaar aan geplakt.

Elise dacht terug aan de discussie met Marc toen ze de gastenlijst opstelden. Nee, hij moest echt de collega met wie hij het meeste samenwerkte wel uitnodigen als hij de rest van zijn collega’s ook uitnodigde. En ze had hem toch vergeven? Het was echt maar één keer geweest, na een borrel waarbij iedereen veel te veel had gedronken. Hij was niet eens klaargekomen, zo bezopen was hij.  De dag van Elise, die de mooiste van haar leven had moeten worden, was al verpest toen ze Sofia zag binnenkomen in een te krap uitgevallen jurkje met een decolleté waar alle mannelijke gasten zich de hele dag aan vergaapten. Dat was niet eens het ergste. Het was een wit jurkje.

Elise liet haar blik langs de rij flessen gaan die op een tafeltje stond. Ze stak haar hand uit naar een lege champagnefles, maar bedacht zich. Voor je het weet sla je zo’n mens dood, dat hoofd daar zit niet veel in. Ze begon te grijnzen toen ze de volle fles rode wijn beetpakte. Staat mooi bij wit.

Ze stapte op de dansvloer af, allesbehalve kaarsrecht.

‘Hee Sofia, wil je nog wat drinken?’ vroeg ze met een zoetgevooisd stemmetje.

Zodra Sofia zich omdraaide goot Elise de wijn over haar hoofd. Het donkerrode vocht droop langs Sofia’s blonde krullen naar beneden.

Marc keek verbijsterd naar het verbeten gezicht van Elise, die overduidelijk straalbezopen was, en toen naar de druipende Sofia. De wijn liep langs haar schouderbladen in straaltjes naar haar goddelijke borsten. Onder het jurkje zag je de beha rood kleuren.

‘Ben je… What the… Waar ben jij in godskolerenaam mee bezig?’ schreeuwde hij.

Sofia begon te gillen als een big die gecastreerd wordt. Ze draaide zich om en rende naar het toilet.

‘Hysterische bitch! Hoe kun je!’

‘Je staat al zeker een kwartier met die zeug te dansen. Je bent met mij getrouwd, lul, niet met dat mens!’

‘En daar heb ik nou al spijt van. Alsof jij nooit naast de pot heb gepist! Jan-Willem, die kale, Diederik, die halve homo, Abdel de schattige, wie vergeet ik nog, o ja, Patrick die je aan je vader liet denken. Eén keer heb ik me laten gaan en nou krijgen we dit.’

‘Maar die zijn hier niet! Of zie jij ze? Dan hoor ik het graag, alles beter dan jij.’

‘Nee, die zijn hier niet nee, de een zit bij zijn stervende moeder, de ander is er eindelijk achter dat ie eigenlijk homo is, dankzij jou waarschijnlijk, Patrick is dood en die vierde had een ander excuus.’

‘Zeik niet, ik sta niet tegen andere kerels aangeplakt op mijn bruiloft, jij zit de hele tijd naar die tieten van dat wijf te staren.’

‘Flikker op.’

Marc beende de zaal uit. Hij liep naar de damestoiletten. Sofia stond te huilen bij de wastafel. Haar jurkje had een psychedelisch vlekkenpatroon gekregen.

‘Kom, ik breng je naar huis.’

Op de dansvloer stond Elise met de lege fles in haar handen. Het viel haar nu pas op dat de band was gestopt met spelen.