Corduroy

Pas toen ik een jaar of drie in Amersfoort woonde ontdekte ik het café. Het is een soort bruin café, althans qua inrichting. Je kunt er ook eten, vrij eenvoudig maar behoorlijk. Ze draaien meestal heel redelijke muziek, niet van die irritante veel te hard staande bonkebonkmuziek waardoor je als gast van boven de twintig wordt weggejaagd. Het publiek bestaat dan ook uit een opmerkelijke mix van alle mogelijke lagen van de bevolking. ’s Zomers kun je er heerlijk relaxed op een terrasje zitten. Ik vind het zeer aangenaam om er dan na mijn werk neer te strijken en onder het genot van een Belgisch biertje de krant te lezen.

Zoals elke horecagelegenheid heeft ook café Café – zo heet het nu eenmaal – vaste gasten. De meest opmerkelijke is zonder meer Günther. Günther is een Duitser van ergens in de zeventig. Hij is vrijwel altijd alleen. Net als ik leest hij bij Café vaak zijn krantje, de Frankfurter Allgemeine die hij dan haalt bij het tabakszaakje een meter of vijftig verderop. Günther maakt een enigszins verlopen indruk. Zijn haar – of wat er nog van over is – ziet er altijd uit alsof het met een heggenschaar wordt bijgehouden. Hij heeft een grote maar onverzorgde snor. Het meest kenmerkende is echter dat hij gekleed gaat in een corduroy pak. Corduroy is de laatste jaren weer behoorlijk in de mode, maar dit pak lijkt te dateren uit de vorige bloeiperiode van corduroy – of zoals toen iedereen zei: ribfluweel – en toen deed ik nog de kleine en de grote bah op een potje geloof ik. Het jasje is hem te groot en hangt om hem heen als een laken om een spook. Zou hij vroeger nog dikker zijn geweest? Het pak heeft een soort mosterdbruingroene kleur, precies zoals hoort bij ribfluweel.  Günther drinkt altijd alleen maar koffie; ondanks zijn wat verlopen uiterlijk heb ik hem nog nooit iets alcoholisch zien drinken. Hij rookt wel, op een bijzondere manier, alsof hij zich schuldig voelt. Zodra hij de sigaret op een enigszins vrouwelijke manier in zijn mond stopt zuigt hij er snel en hard aan, alsof hij het ding zo snel mogelijk uit zijn mond wil zodat niemand hem kan betrappen. Zijn ogen schieten alle kanten op, de omgeving bespiedend.

Vorige week zag ik Günther in gezelschap van een dame die flink jonger was dan hij, maar niet genoeg om zijn dochter te kunnen zijn. Hij droeg zijn corduroy pak. Ze rookten samen.