Chuck

Zoals elk ochtend verliet ik Den Haag CS via de zijuitgang en liep ik richting het oude VROM-gebouw. Ik deed een opvallende constatering: Chuck was er niet. Chuck is voor mij onlosmakelijk verbonden met Den Haag. Toen ik in 1997 kwam wonen in de Hofstad was hij er al. Meestal zag ik hem op zijn stoeltje zitten bij de Bijenkorf, de voorbijgangers vergastend op zijn met schorre en niet bijzonder toonvaste stem gezongen versies van popklassiekers. Hij moet wel de bekendste straatmuzikant van Den Haag zijn. Mijn vriendin en ik noemden hem vroeger altijd Neil Young, omdat hij met wat fantasie enige gelijkenis vertoont met een erg verlopen broertje van de Canadese zanger. Door een interview in de Daklozenkrant kwam ik erachter dat hij ook een echte naam heeft, Chuck Deely. Hij boert vast niet slecht, want waar hij vroeger alleen een afgeragde gitaar had gebruikt hij tegenwoordig een semi-akoestische gitaar met versterker en zelfs een microfoon met aparte versterker. Je kunt ook cd’s van hem kopen. Ik zie hem tegenwoordig altijd daar onder het oude VROM-gebouw zitten. Dat is een slimme plek want een groot deel van de duizenden rijks- en gemeenteambtenaren komt daar tussen acht en half tien langs.

Iets verderop kwam Chuck mij tegemoet fietsen, gitaartas op de rug en de beide versterkers in zo’n dubbele krantenbezorgersfietstas. Hij zal wel door de wekker heen zijn geslapen. Mijn dag was gered.