De jaren tachtig waren de jaren van de thrash metal. Nu ja, en van heel veel andere dingen maar daar hebben we het nu niet over. De vier meest succesvolle bands in dat genre namen allemaal hun beste platen op […]

Popmuziek. Niet meteen mijn favoriete genre. Mag ik als definitie van popmuziek geven: muziek zonder scherpe randjes waarin altijd de vocalen centraal staan en waarin bij voorkeur gezongen wordt door iemand die geacht wordt dat goed te kunnen? Dan zie […]

Ja, de nummering klopt. Ik hou het ritme niet meer vol dus Adele’s 25 slaan we even over. Door met mijn tweede hiphop-avontuur. Ik denk dat ik begrijp waarom mensen dit een goed album vinden. Het heeft ‘het’, je snapt […]

Dit album staat niet op Spotify. Dat is nogal merkwaardig, maar het illustreert wel een punt dat ik zometeen ga maken. Ik heb dit moeten luisteren via een playlist die iemand heeft gemaakt met de albumcover en met als naam […]

Weet je wat het lastige is aan het bespreken van dit album? Ja, dat weet je wel, toch? Je kunt het als een op zichzelf staand album beoordelen. Dan is het behoorlijk goed, niet briljant omdat het te veel zwakke […]

Het allereerste album uit het boek! Dat is overigens curieus, want een tiental albums verder komen we ‘The birth of the cool’ van Miles Davis tegen, als ik me niet vergis uit 1949 of zelfs 1948. Maar misschien in album-vorm […]

Ik heb best wel een fundamenteel probleem met dit album. Dat probleem heet Patti Smith. Haar zingen vind ik minstens de helft van de tijd gewoonweg niet om aan te horen. Des te jammerder dat de zang helemaal centraal staat […]

Oei, nu wordt het wel heel moeilijk om onbevooroordeeld te luisteren… Dit soort muziek vind ik echt, sorry, ik heb er maar één woord voor, verschrikkelijk. Echt verschrikkelijk. Zingend huilen, of huilend zingen. Er zijn natuurlijk meer genres waar ik […]

Het is best verfrissend om dit soort muziek (zo veel mogelijk) onbevooroordeeld te luisteren. Net als The Prodigy viel dit mij alleszins mee, het scoort bijna een voldoende. Vooral blues maar ook gospel krijgen een ultramodern jasje aangemeten en dat […]

De Talking Heads… Voor mij een beetje een pfff-band, ik weet niet goed wat ik ermee aan moet. Ik kan er niet echt enthousiast van worden. Frontman David Byrne vind ik echt een enorme eikel, hoewel ik in alle eerlijkheid […]

…wowee zowee! Wat een fantastisch album is dit. Ik heb het al tientallen jaren maar ik had het al heel lang niet meer geluisterd, laat staan aandachtig. Het is beter dan het in mijn herinnering was. De muziek op dit […]

Een cartoonband, dat klinkt als een slecht idee. Dat is het ook. Of nee, het is nog slechter. Mijn hemel, wat moet dit in godsnaam voorstellen? Ik kende dit dus niet, had destijds wel meegekregen dat het bestond, dat het […]

[Opmerking over mijn luisterproces: ik heb dit album op cd. Dat is zoals vaak bij oudere albums een uitgebreidere versie met in dit geval toegevoegde single-versies en dergelijke. Om mijn waardering te focussen op het album zelf heb ik alleen […]

Mijn impressie van de openingstrack en grootste hit van dit album ‘Smack my bitch up’: bijna zes minuten gekke computergeluidjes waar af en toe iemand de titel overheen schreeuwt en als afwisseling, een soort bridge, hebben we een passage met […]

Er staan niet heel erg veel bluesalbums in de lijst. Het allerbelangrijkste staat er niét in: Robert Johnson’s King of the Delta Blues singers. In het boek staan immers alleen albums vanaf de elpee-tijd, toen albums ook echt als album […]

Tsja. U2. Ik zal de enige niet zijn die er een haat-liefdeverhouding mee heeft, niet in het laatst door… nee, daar gaan we op Goede Vrijdag niet over beginnen of voor de hand liggende grappen over maken. Was U2 de […]

Ik schrijf niet zo vaak meer over muziek, het onderwerp waarmee ik ooit ben begonnen met bloggen. Ik koop ook niet zo veel muziek meer en ben er op geen enkele manier serieus meer mee bezig. Wel bekijk ik af […]