Alle vier hadden ze tamelijk warme kleding aan gezien de temperatuur in het sfeervolle café. Dat zal bij geen van hen te maken hebben gehad met een gebrek aan warmhoudend spek. Mannen van deze leeftijd zijn nog opgegroeid met het idee dat je als je de deur uitgaat gekleed behoort te zijn in op zijn minst een jasje en eigenlijk ook een dasje. De man in de hoek droeg een donkergrijs colbert van grove stof over een blauwe trui of spencer en daaronder een lichtblauw hemd. Hij was dasloos. Zijn grijze lokken vielen over zijn voorhoofd, de kleine montuurloze bril gaf hem in combinatie met de diepe groeven naast zijn mond een intellectuele uitstraling. Rechts naast hem zat de op het oog meest aimabele speler. Bordeauxrode trui, lichtblauw hemd met daaronder een wit t-shirt, kaal hoofd, brilletje. Kortom, een typische vriendelijke opa. Vervolgens de man die als laatste aanschoof. Hij droeg een groengeelbruin geruit colbert, blauw overhemd, rode das. Op zijn hoofd bevond zich een wat warrige bos haar. Het montuur van zijn bril was goudkleurig. Zijn medespelers moesten hem af en toe bij de les houden, zijn beste bridgejaren lagen duidelijk achter hem. Ten slotte de meest spraakzame van het stel. Mosterdgeel colbert, lichtblauw overhemd, keurige das, helemaal zoals het hoort. Net als zijn buurman dronk hij een Palm. De andere twee hielden het bij een gewoon pilsje, Hertog Jan in dit geval. Het was duidelijk te zien dat het intensieve rekenwerk dat nou eenmaal bij bridge komt kijken de heren in de levensfase waarin ze zich bevonden af en toe wat moeite kostte, niet alleen de de meneer met het geruite jasje. Vreemd genoeg leken ze geen score bij te houden. Wellicht was de einduitslag in de ogen van sommigen van hen al te dichtbij.
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.