The Flaming Lips dus. Ik begrijp deze muziek ten enenmale niet. Ik snap het gewoon niet. Echt, ik begrijp niet wat de bedoeling is. Voor alle duidelijkheid: muziek die niet in hokjes past of beter nog, die grenzen van genres […]

Dit album roept een interessante filosofische discussie op. De misdaden tegen de menselijkheid van jarentachtigproductie kwamen vooral bij John Lee Hooker al aan de orde. Nou, dan moet je dit album luisteren. Oh boy. Dit is echt mismaakt. De vraag […]

Zo, het projectje heeft even stilgelegen. Het is best een vermoeiend tempo, niet vol te houden. Afgezien daarvan was ik / waren we een aantal dagen weg. Ik heb werkelijk waar vier dagen, iets langer zelfs, helemaal niet naar muziek […]

Je moet je dit eens voorstellen. Je bent een argeloze, weetikveel, tiener, jong-volwassene, iets-meer-volwassene, mamil (die bestonden nog niet in 1967, want er was nog geen lycra), ouwelul, pensionado, maakt niet uit. Je woont in California, Minneapolis, Vancouver, Delft, Sittard, […]

We moeten het over productie gaan hebben. Of over geluidsbeeld, zo u wilt. Platen uit de jaren tachtig staan erom bekend dat ze vaak bijna lachwekkend slecht klinken. Zonder er een diepgaande empirische studie op los te laten durf ik […]

Bweuh, wat een saai album is dit… Ik had hier dus echt veel meer van verwacht. Ter achtergrond: ik heb zowaar een album van Chemical Brothers. De opvolger van dit album, ‘Dig your own hole’, staat hier gewoon in de […]

Hoe zullen we de muziek van Fela Kuti noemen? Afrojazzfunk, zoiets? Het is onmiskenbaar Afrikaans, dit album druipt van de jazzinvloeden en funk is ook overduidelijk aanwezig. Maakt het uit? Nee. Ik luister onbevooroordeeld en dat was duidelijk te lezen […]

De bedoeling van deze hele exercitie is natuurlijk niet om twee albums met elkaar te gaan vergelijken. Maar die verleiding is hier te groot. Zes afleveringen geleden moest ik ’25’ van Adele beoordelen, en nu ‘Dusty in Memphis’ van Dusty […]

Om maar te bewijzen dat ik geen principiële bezwaren, of, in het licht van deze exercitie belangrijker, vooringenomenheid tegen popmuziek heb! Want ja, dit is popmuziek. Fraaie, sfeervolle, goed geconstrueerde popmuziek. Ik kende dit dus echt niet. De naam deed […]

R.E.M. staat met vier albums in de lijst. Tijd voor de eerste beurt. Ik kan nooit zo veel met R.E.M. Begrijp me niet verkeerd, ik vind ze best goed en de muziek is prima te pruimen. Maar ik word er […]

De jaren tachtig waren de jaren van de thrash metal. Nu ja, en van heel veel andere dingen maar daar hebben we het nu niet over. De vier meest succesvolle bands in dat genre namen allemaal hun beste platen op […]

Popmuziek. Niet meteen mijn favoriete genre. Mag ik als definitie van popmuziek geven: muziek zonder scherpe randjes waarin altijd de vocalen centraal staan en waarin bij voorkeur gezongen wordt door iemand die geacht wordt dat goed te kunnen? Dan zie […]

Ja, de nummering klopt. Ik hou het ritme niet meer vol dus Adele’s 25 slaan we even over. Door met mijn tweede hiphop-avontuur. Ik denk dat ik begrijp waarom mensen dit een goed album vinden. Het heeft ‘het’, je snapt […]

Dit album staat niet op Spotify. Dat is nogal merkwaardig, maar het illustreert wel een punt dat ik zometeen ga maken. Ik heb dit moeten luisteren via een playlist die iemand heeft gemaakt met de albumcover en met als naam […]

Weet je wat het lastige is aan het bespreken van dit album? Ja, dat weet je wel, toch? Je kunt het als een op zichzelf staand album beoordelen. Dan is het behoorlijk goed, niet briljant omdat het te veel zwakke […]

Het allereerste album uit het boek! Dat is overigens curieus, want een tiental albums verder komen we ‘The birth of the cool’ van Miles Davis tegen, als ik me niet vergis uit 1949 of zelfs 1948. Maar misschien in album-vorm […]

Ik heb best wel een fundamenteel probleem met dit album. Dat probleem heet Patti Smith. Haar zingen vind ik minstens de helft van de tijd gewoonweg niet om aan te horen. Des te jammerder dat de zang helemaal centraal staat […]

Oei, nu wordt het wel heel moeilijk om onbevooroordeeld te luisteren… Dit soort muziek vind ik echt, sorry, ik heb er maar één woord voor, verschrikkelijk. Echt verschrikkelijk. Zingend huilen, of huilend zingen. Er zijn natuurlijk meer genres waar ik […]

Het is best verfrissend om dit soort muziek (zo veel mogelijk) onbevooroordeeld te luisteren. Net als The Prodigy viel dit mij alleszins mee, het scoort bijna een voldoende. Vooral blues maar ook gospel krijgen een ultramodern jasje aangemeten en dat […]