#15 Adele – 25 (2015) 3/10

Popmuziek. Niet meteen mijn favoriete genre. Mag ik als definitie van popmuziek geven: muziek zonder scherpe randjes waarin altijd de vocalen centraal staan en waarin bij voorkeur gezongen wordt door iemand die geacht wordt dat goed te kunnen?

Dan zie je meteen waar het voor mij misgaat: de zang vind ik minder interessant dan de muziek, en muziek zonder scherpe randjes vind ik meestal doodsaai.

Saai is nog niet zo erg… Adele! Misschien wel de grootste ster van de hedendaagse muziek. Onwaarschijnlijk succesvol. En ze hoeft nooit na te denken over albumtitels. Kleine anekdote: een jaar of tien geleden bleken drie van de vier mannen met grijs of grijzend haar op mijn afdeling, volkomen onafhankelijk van elkaar, hun vriendin of vrouw een (‘de’ – ‘ 21′) cd van Adele cadeau te hebben gegeven. Dat zegt iets over generaties. Maar er zit ook iets intrigerends onder. Heb je weleens gelet op het publiek in een platenzaak? Ik ben niet seksistisch als ik stel dat de verhouding mannen-vrouwen circa tien op een is. En ik heb nog nooit een vrouw met een stapel van tien of twintig cd’s naar de kassa zien lopen, waar dat bij mannen best gebruikelijk is, of was. Toch zijn de albums van Adele, die, wederom niet seksistisch bedoeld, toch vooral een vrouwenpubliek aanspreken, bizar goed verkocht. Ik sluit niet uit dat het de meest cadeau-gegeven albums aller tijden zijn. Overigens denk ik dat popmuziek in den brede best wel een vrouwengenre is.

Goed, dat alles terzijde. Ik vind dit een heeeeeeeeel matig album. In het Limburgs hebben we een prachtig woord waar niet echt een Nederlands alternatief voor bestaat: kwaeken. Het is niet zo extreem als schreeuwen of gillen, maar het is weer meer dan hard praten.

Dat is wat Adele doet. Kwaeken. Het hele album lang, zo ongeveer aan een stuk door. Er gaat geen nummer voorbij of het klinkt weer alsof ze het membraan van de microfoon aan flarden probeert te kwaeken. Het is een en al vocale bombast. De hitsingles ‘Hello’ en ‘When we were young’ zijn het ergste. Blijkbaar gaan de fans er heel hard op. Er komt nog iets superirritants bij: die vreselijke vocal fry. Het klinkt ontzettend gemaakt. Ik realiseer me nu dat het weleens de invloed van Adele zou kunnen zijn dat al drie vrouwelijke – haha – influencers met een vocal fry proberen te praten.

Van het zingen word ik dus niet vrolijk. Maar om het erger te maken: muzikaal gebeurt er een heel album lang echt helemaal niks. Ja, niet dat je de muziek überhaupt hoort want die loeibuil gaat er toch de hele tijd overheen, maar er gebeurt gewoon niks. En erger, daar waar het af en toe wel geprobeerd wordt – ja, ik realiseer me dat ik mijzelf tegenspreek – gaat het mis. In ‘I miss you’ denkt de drummer dat hij Dave Lombardo na moet doen. Het klinkt helemaal nergens naar en past helemaal niet bij de muziek. En dan dat Afrikaans klinkend koortje in ‘Send my love’; kom op zeg, dat hebben we na Paul Simon echt helemaal gehad. Er zitten meer spuuglelijke koortjes op dit album – dan is dat geloei soms nog beter om aan te horen.

En dan nog iets. Aan dit album lijken wel honderd mensen meegewerkt te hebben. Waarschijnlijk is er een opnamebudget tegenaan gegooid groter dan de jackpot van de Staatsloterij. Is er dan echt niemand geweest die heeft durven zeggen: eh, die zanglijnen in ‘Love in the dark’, die klinken voor geen meter? Alsof tekst en melodie gewoon niet op elkaar passen en beide niet aangepast mochten worden. Er zijn meer voorbeelden van klungelig klinkende zanglijnen op het album.

Is het alleen maar slecht? Och, laten we vriendelijk zijn. ‘River Lea’ is wat mij betreft met afstand het beste nummer van het album, want ja, daar zit net wat meer muziek in. En ook afsluiter ‘Sweetest devotion’ – waarin trouwens het maandelijkse luchtalarm overtroffen wordt – heeft net wat meer punch. Jaja, de nummers met de minste Spotify-streams!

Oef. Dit album is extreem vermoeiend om naar te luisteren. Alles in één tempo en telkens die brulboei. Ik vond Wu-Tang Clan leuker en minder vermoeiend om te luisteren.

Op naar het miltvuur, beetje mijn oren spoelen. En mijn Spotify-algoritme een beetje opkalefateren.


Ontdek meer van ivo-habets.nl

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.