Op ons terras staan twee werkelijk prachtige Japanse esdoorns. Ze zijn strategisch neergezet om de inkijk vanuit de huizen in de straat die parallel aan de onze loopt enigszins te beperken. Een redelijk dik bladerdek is daarom prettig. Vorig jaar voldeden onze esdoorns ruimschoots aan de verwachtingen. Met name de rechter van de twee leek wel een groeispurt te hebben gehad zoals die van een puberjongen die in een jaar tijd in de gymles zichzelf telkens weer ziet opschuiven in de op lengte gesorteerde rij kinderen. Het liep zelfs een beetje de spuigaten uit. Wanneer we aten op ons terras had ik de verst uitgegroeide takken telkens in mijn nek hangen. We konden met een gerust hart de esdoorns voor de winter (winter? welke winter?) een beetje bijsnoeien.
Laatst op een zondagochtend attendeerde ik mijn vriendin erop dat een ekster zijn oog had laten vallen op onze esdoorns. De vogel, een prachtig en groot exemplaar van de pica pica, streek neer op de dunne, nog bladerloze takjes, hapte wat naar takken en vloog plotseling weer weg met een grote afgebroken tak. Mijn vriendin boos op het arme dier, maar ik stelde haar gerust met de bewering dat het ongetwijfeld een dooie tak was, en ach, die vogel moet natuurlijk wel een mooi en comfortabel nestje kunnen bouwen. Hebban olla vogala nestas hagunnan et cetera. In de grote boom in het plantsoen aan de andere kant van het huis zitten elk jaar eksternesten.
Vanochtend werd mijn blik naar het terras getrokken omdat ik vanuit een ooghoek enige beweging had waargenomen. Mijn vriend pica was er weer. Deze keer werd mij echter pijnlijk duidelijk dat het er niet echt vriendschappelijk aan toe ging. Pica ging een waar gevecht met de arme esdoorn aan, en hapte en hakte en knakte met zijn snavel net zo lang aan takken tot ze loslieten. Niks dooie takken. Zeker twee takken sneuvelden in het geweld. Vooralsnog zijn er nog genoeg over, maar als dit voor de eksterkolonie de vleespotten van Egyte gaan worden hoeven we dit jaar niet meer te snoeien. Ik heb mijn vriendin die in het buitenland verblijft maar onwetend gelaten (weet ik meteen of ze mijn blog wel eens leest).
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.