Hoe vaak had hij als kind niet hetzelfde gedaan? Op de oprit naast het ouderlijk huis, aan de ene kant begrensd door het huis, aan de andere kant door een gemeenteplantsoen (dat om onduidelijke redenen steevast werd aangeduid met ‘de gemeinte’, alsof de hele gemeente Sittard metaforisch werd uitgebeeld door het armzalige stuk slechte grond met een wat lukrake verzameling struiken erop). De oprit was een meter of drieënhalf à vier breed, niet echt handig, dus liever koos hij ervoor om de bal in de lengte van de oprit te trappen waarbij de garagepoort als doelwit werd gehanteerd. Wanneer hij er nu, zo’n dertig jaar later, over nadacht schaamde hij zich voor de ergerlijke overlast waaraan hij zijn moeder en zijn zus in het huis en waarschijnlijk ook een deel van de buurt had blootgesteld. Bons! Daar raakte de bal de metalen, een beetje loszittende en dus goed doorklinkende garagepoort. Bons! Bons! Misschien wel meer dan een uur lang, verschillende dagen per week. Voetballen had hij nooit geleerd, hij werd bij de plaatselijke voetbalclub al gauw als kansloos te boek gesteld. Als dispensatiespeler mocht hij meespelen met jongens die een jaar jonger waren, en dan nog werd hij als voorstopper neergezet, omdat je daar blijkbaar het allerminste voor hoefde te kunnen voetballen. Hij had echter wel een heel behoorlijke traptechniek. De laatste twee jaar dat hij lid was van de voetbalclub mocht hij daarom alle doeltrappen en de meeste vrije trappen op eigen helft nemen, en als er op training iemand nodig was om voorzetten te geven kreeg hij de eer. Die traptechniek had hij voor een belangrijk deel ontwikkeld in de lange sessies met de garagepoort.
En nu zag hij als bijna-veertiger, te voet onderweg in Delft, een volwassen man met veel plezier een bal tegen een muur van een flatgebouw trappen. Als een kind rende de man achter de teruggekaatste bal aan om deze vervolgens weer af te vuren richting de muur. Dat de man al wat ouder was kon je duidelijk zien aan het beginnende kale plekje op zijn kruin. Waarom ook niet eigenlijk? Waarom zouden alleen kinderen op straat met een bal mogen spelen? Met een glimlach op zijn gezicht vervolgde hij zijn weg, het weggestopte blije kind in hem was weer even wakker geworden.
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.