Er zijn zo van die dingen in het leven die je voor je veertigste moet doen. Eén van die dingen is het beginnen met een blog. Het is dus de hoogste tijd! Ik zal zometeen uitleggen hoe ik op het thema van mijn blog ben gekomen, maar eerst een korte introductie.
Ergens tijdens het WK voetbal 1974 kwam ik ter wereld in het Limburgse Stein. Niet veel later verhuisde het hele gezin naar Sittard, alwaar ik opgroeide en vanzelfsprekend verwerd tot Fortuna Sittardfan voor het leven. Leerling Ivo kon enigszins leren, en toen ik het plaatselijke gymnasium (Serviam natuurlijk…) doorliep bleek ik over zowel best wel een talenknobbel als over enige beta-capaciteiten te beschikken. Derhalve (?) werd de opleiding vervolgd met een studie algemene economie in het niet zo fraaie voormalige industriestadje Tilburg. Na een stageperiode bij een ministerie bleef ik hangen in het Haagse, en inmiddels ben ik alweer ruim zestien jaar rijksambtenaar. Verwacht niet van mij dat ik op mijn blog ook mijn mening zal geven over politiek of beleid, hoe graag ik dat ook zou willen. Heel kort door de bocht mag dat gewoon niet, of is het in elk geval ingewikkeld. Gelukkig heb ik nog meer passies, om te beginnen natuurlijk mijn grote geliefde Ellen met wie ik sinds een jaar of tien samenwoon. Zoals ik al schreef ben ik een groot Fortunafan en meer in zijn algemeenheid hou ik van voetbal, en eigenlijk nog meer van wielrennen en vangolf. Uiteraard ben ik een gepassioneerd muziekliefhebber, en ik lees graag (met name Nederlandstalige literatuur) en ik hou van films (dat wil zeggen: als er geen Engels in wordt gesproken en ze dateren van voor zeg 1970).
Waarom nou een blog en waarom over muziek? Schrijven heb ik altijd heel leuk gevonden, al vanaf het eerste opstel in de tweede klas van de lagere school (groep 4 voor de generatie van na 1980). Of ik er iets van kan laat ik graag aan de lezer over, ik ontleen er in elk geval veel plezier aan. Een jaar of tien geleden had ik de gewoonte om tijdens de Tour de France, maar soms ook door het jaar, een groep rijksambtenaren die zich tot mijn lezerspubliek had ontwikkeld lastig te vallen met schrijfsels over de Tour of wielrennen in het algemeen, meestal gecombineerd met een zelf bedachte Tourquiz. Om meerdere redenen ben ik daarmee gestopt, zoals daar zijn: als je gaat samenwonen wordt het terecht niet altijd op prijs gesteld als je tot ’s avonds zeer laat eerst wielrennen kijkt en er daarna nog een uitgebreid stuk over gaat schrijven, na verloop van tijd kun je de tijd en het geduld niet meer opbrengen om het hele jaar door na werktijd opnames van wielerwedstrijden te bekijken (want als je niet in maart naar Parijs – Nice kijkt kun je in de zomer ook niets zinnigs zeggen over de Tour), en ten slotte is wielrennen gewoon niet zo leuk meer. Niet vanwege alle dopingonthullingen, maar gewoon omdat er geen aansprekende renners meer zijn.
Gelukkig is er nog altijd muziek. Ik ben al sinds mijn prille jeugd een gepassioneerd muziekliefhebber. Altijd ben ik op zoek geweest naar nieuwe muziek, vervolgens wilde ik er van alles over lezen en er alles over weten, en ging ik weer op zoek naar de inspiratiebronnen van de nieuw ontdekte muziek. Dat heeft geleid tot een enigszins uit de hand gelopen cd-collectie. Downloaden of streamen is voor mij geen optie, muziek behoort pas tot mijn collectie en daarmee tot mijn ‘wezen’ als het zich in fysieke vorm in mijn kast bevindt. Een tijd geleden heb ik besloten maar eens te stoppen met het kopen van nieuwe muziek, om in plaats daarvan eens te gaan luisteren naar alles wat ik in de loop van de jaren heb verzameld. En dan blijk je opeens allerlei pareltjes tegen te komen in je kast die je zo goed als vergeten was. En dat levert enorm veel inspiratie op om over te schrijven.
Waar hou ik zoal van? Het is gemakkelijker om te zeggen waar ik níet van hou, namelijk alle muziek die in plaats van met instrumenten met behulp van computers wordt gemaakt. Niet eens of niet alleen om principiële redenen, ik vind het bijna zonder uitzondering bagger om te horen. Grofweg zou je mijn muziekcollectie in vijf blokken kunnen verdelen:
1 Hardrock/heavy metal etc. Daar is het ooit allemaal mee begonnen, zoals bij wel meer nerds op de middelbare school het geval was ging daar mijn voorkeur naar uit. Kun je hele psychologische verhandelingen over houden… Hoe dan ook, ik vind het nog steeds (of beter: opnieuw) geweldig.
2 Alternatieve muziek, waar ik tijdens mijn studietijd aan verslingerd raakte. Dat was natuurlijk ook wel de tijd daarvoor, alternatieve gitaarmuziek bloeide immers flink op midden jaren negentig
3 Jazz, alles van oude jazz tot free jazz en tot jazzrock via bebop en hardbop, maar niet ‘commerciële’ vocale jazz.
4 Klassiek, waarmee ik ben begonnen eind jaren negentig en waarvan ik inmiddels ook een aardige collectie heb opgebouwd die absoluut niet te vergelijken is met die van een echte liefhebber.
5 Overig, met veel dank aan het boek ‘1001 Albums you must hear before you die’ van Robert Dimery. Dat boek is voor mij een heel goede inspiratiebron geweest de laatste jaren bij het aanvullen richting andere genres zoals country, psychedelica of echte pop. Ik ben zo op aardig wat juweeltjes gestuit (John Martyn!), maar heb ook muziek het huis binnengesleept waarvan achteraf mijn wenkbrauwen toch een enigszins opwaartse beweging gaan maken.
Af en toe speel ik nu een album af waarvan ik denk: daar wil ik wel eens wat over schrijven, over mijn visie erop, mijn waardering ervan, of al het andere wat bij mij opkomt. Dat zal nooit over klassieke muziek gaan, daarvan heb ik simpelweg te weinig verstand. Ik kom zelf niet verder dan wat simpele akkoordenreeksen op een gitaar en een enkel pianoakkoord, en ik voel mij niet in staat om iets zinnigs te zeggen over echte muziektechnische dingen. Ik kan met veel plezier naar klassieke muziek luisteren en ik heb er ook een oordeel over, maar dat hou ik voor me. Behalve dit: favoriete titel in mijn collectie is de opname van de cellosuites van JS Bach door Jean-Guihen Queyras.
Tot slot bewijst deze introductie meteen mijn zwakste punt als het op schrijven aankomt: ik ben te lang van stof…
Veel leesplezier,
Ivo/Ief
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Mooie introductie. En een gelijke smaak. Ik ga die Jean-Guihen Queyras eens opzoeken. Voor mij is de eerste opname van Peter Wispelwey nog altijd favoriet qua cellosuites, misschien omdat dat wel de eerste versie was die ik compleet (en vaak) hoorde.
Dank je! Grappig, ik was van de week nieuwe afluisterapparatuur aan het testen, en daarbij heb ik onder meer eventjes naar de cellosuites door Wispelwey geluisterd, ik weet niet welke versie. En dat klonk bijzonder goed, viel me behalve spel van Wispelwey vooral op dat de microfoon blijkbaar zo ongeveer in de cello stond waardoor het enorm levendig klonk.