Zestien minuten is meer dan genoeg
Hardcore. Of, zoals ze in de VS ook wel zeggen: hardcore punk.
Ik leg het altijd zo uit. De punkrage was kort en heftig. In punk stonden korte, agressieve, energieke en eenvoudige nummers centraal. Toen die rage na een jaar over zijn hoogtepunt heen was viel de erbij horende muziekscene in twee delen uiteen. De ene (veruit grootste en succesvolste) helft veranderde in new wave, met aanzienlijk meer muzikaliteit, complexiteit en variatie. De andere, meer obscure helft dreef de formule nog verder door. Een nietsontziend tempo, supereenvoudige songstructuur, vooral geen gitaarsolo’s of andere complexiteit, een bak agressie, dit alles meestal gecombineerd met politiek activisme. En daarbij komen zowel de (dominante) extreem-linkse als (nog helaas’er) extreem-rechtse variant voor. Zoals we in de hedendaagse politiek maar al te vaak zien: de scheidslijn tussen die twee politieke extremen is flinterdun en eigenlijk kleiner dan bijvoorbeeld die tussen extreem-links en gematigd links (vervang links door rechts, hoewel de VVD tegenwoordig… nee, let’s not go there).
Je zou hardcore ook een (oudere) variant van speedmetal kunnen noemen. Maar dan zonder de tempowisselingen, zonder de gitaarsolo’s, met geschreeuwde zang en zonder de typische metalthematiek als satan, kerkhoven, rottende lijken, onweer en bliksem, whatever.
Kortom: alles wat metal leuk maakt laat je weg.
Wat hou je dan over?
14 nummers in minder dan zestien minuten vrijwel zonder muzikale variatie, met een hoop geschreeuw. De Dead Kennedy’s kan ik nog wel enigszins waarderen, van de Partij voor de Dieren avant la lettre Minor Threat (ik noem beide bands omdat ze ook in de lijst staan) begrijp ik nauwelijks iets, dit…
Dit album begint met een nummer van 31 seconden. Kijk, ‘You suffer’ van Napalm Death (het beroemde nummer van 1 seconde dat daarmee in het Guinness Book of Record staat), dat begrijp ik nog wel. Die komt nog aan de orde bij dat album. Dat is trouwens grindcore, wat als genre weer ergens tussen hardcore en death metal zit, maar wederom zonder de (vaak opmerkelijk hoogstaande) muzikaliteit van death metal. Maar met humor, wat hier ten enenmale ontbreekt.
Wat is het nut van een nummer van 31 seconden? Er is er ook nog een van 35 seconden en een van 42. In die 31 seconden zitten volgens mijn research zowaar zes akkoorden, allemaal powerchords, twee waarbij je 1 vinger nodig hebt en vier die er zowaar 2 vereisen. Nou, veel plezier ermee.
Hee verdomd, ik spreek niet helemaal de waarheid. In ‘World up my ass’ zit een gitaarsolo!
Ik kan hier niks mee. Maar dat was al duidelijk.
Pfff.
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.