Toen dit album uitkwam in 1997 was ik geabonneerd op Oor. Dit album veroorzaakte een regelrechte sensatie en ik ging mee in de vaart der volkeren: ik kocht het.
En ja, dit is wel degelijk muziek die mij kan bekoren. Elektronisch of niet.
Toch, bij hernieuwde en aandachtige beluistering valt het me niet in alle opzichten mee. De belangrijkste reden is het fenomeen dat al een paar keer is benoemd: cd anno 1997, 73 minuten en 31 seconden. Ze hadden er in theorie nog anderhalve minuut bij kunnen stoppen.
Veeeeeel te lang en onvermijdelijk is er dus ‘filler’, of althans: wat ik filler vind.
Waarom kan deze muziek mij wel bekoren? Ik kan drie elementen ontdekken. Ten eerste, het meest interessant: de meeste muziek op dit album is gebaseerd op de betonnen vierkwarts-discomaat uit de jaren zeventig. Denk Boney M. Ooit las ik dat iemand dit omschreef als: een beat waar zelfs een olifant op kan dansen. Als het om dansen gaat ben ik een soort olifant, en ik kan bevestigen dat dit klopt. Ten tweede: dit is gewoon muziek, net als bij de godfathers van het genre Kraftwerk. Luister gewoon naar opener ‘Daftendirekt’, zodra die drumbeat invalt denk je meteen “hee ik ben naar muziek aan het luisteren”, en niet “ik bevind me in een martelinstituut en de andere mensen vinden het leuk om op de dansvloer te gaan staan”. Ik citeer hier een keer het boek, want daar lees ik een interessante opmerking die aansluit bij veel van mijn eerdere beoordelingen en bij precies deze observatie: “En het liet veel clubgangers zien dat dancemuziek uit meer dan pillen en keyboardinstellingen bestaat.” Precies dat. Derde reden: Daft Punk gebruikt veel analoge synthesizers en dat hóór je.
Wat ik opvallend vind is dat met name de meer extreme nummers mij goed bevallen: ” Rollin’ & scratchin'” (daar zou ik niet alleen op kúnnen dansen maar bijna zelfs wíllen), “Rock’n roll”, “Burning” en “Alive”. De eerste grote hit, “Dafunk” is natuurlijk ook een gaaf nummer. De tweede grote hit, “Around the world” vind ik nu, bijna dertig jaar (oh mijn god) later doodsaai, net als het eerbetoon aan hun leermeesters ‘Teachers’.
In het genre vind ik dit echt een goed album, het was een stuk beter geweest als het minstens twintig minuten korter was geweest.
Van Daft PUNK naar echte punk!
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.