Het had wel een half uurtje minder gemogen. Wat zeg ik, bijna een uur.
Het was eindelijk weer eens hiphop-tijd. Een stuk nieuwere en modernere hiphop dan tot nu toe, wat voornamelijk redelijk old school was.
Laat ik met de belangrijkste constatering beginnen: mijn gebruikelijke klacht gaat niet op. Dit album bevat namelijk meer dan genoeg muziek. Of nou ja, meer dan genoeg: relatief toch zeker. Er wordt zowaar ook veel gebruik gemaakt van daadwerkelijke instrumenten. Niemand minder dan Pino Palladino – die met muzikanten heeft opgenomen uiteenlopend van Elton John tot Nine Inch Nails en van Eric Clapton tot de onvolprezen Jeff Beck, zijn discografie op wikipedia is bijna onwaarschijnlijk – speelt een mopje bas. En er spelen op een aantal nummers heuse drummers mee.
En toch is mijn waardering niet al te hoog. Dat heeft een evidente reden. Dit album – toegegeven, inclusief een remake – duurt maar liefst 83 minuten. Dat is niet een beetje te veel, dat is belachelijk. Het vereist een onwaarschijnlijke hoeveelheid inspiratie om dat min of meer tot een goed einde te brengen. Zelfs ‘Mellon Collie and the infinite Sadness’ van de op dat moment op zijn creatieve hoogtepunt rondwandelende Billy Corgan (Smashing Pumpkins) houdt het niet vol, Common slaagt daar helemaal niet in.
Veel en veel te lang. En het leidt er bovendien toe dat in mijn beleving nauwelijks nummers eruit springen. Met een pistool tegen mijn hoofd zou ik ‘A song for Assata’ als hoogtepunt kunnen noemen, net als die remake ‘Geto heaven’. De grote hit is ‘The light’ – dat vind ik niet om aan te horen door het arrenbie-gekweel dat het nummer mismaakt. Sommige nummers spelen overduidelijk leentjebuur bij George Clinton in zijn Parliament-hoedanigheid. Nu ja, dat zijn geen slechte edelbrieven natuurlijk. Dat geldt bijvoorbeeld voor ‘A film called (Pimp)’. ‘Cold blooded’ bevat samples van Parliament.
Veel meer kan ik eerlijk gezegd niet zeggen over dit album. Het duurt zo lang en is daardoor zo taai dat ik niet verder dan drie (en een halve) luisterbeurt ben gekomen. Het wordt allemaal een soort blubber die over me wordt uitgestort. En dat is zonde van het talent dat er wel is.
Ontdek meer van ivo-habets.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.